Είναι γεγονός ότι η Διαμεσολάβηση (ως διαρθρωμένη διαδικασία, όπου με την παρέμβαση ενός ουδέτερου, ειδικά εκπαιδευμένου, τρίτου διερευνώνται εναλλακτικές δυνατότητες και υιοθετούνται νέα σχήματα επίλυσης διαφορών) στις υποθέσεις οικογενειακού δικαίου καταλαμβάνει εξέχουσα θέση, καθώς έχει αποδειχθεί ότι μπορεί να προσφέρει άμεσες, ανθρώπινες και ειρηνικές λύσεις, προς όφελος όλων των εμπλεκομένων (και κυρίως των παιδιών), σε συγκρούσεις με έντονη συναισθητική φόρτιση μέσα σε ιδιαίτερα σχεσιακά, και πολλές φορές οδυνηρά, πλέγματα.

Σύμφωνα με τον γνωστό σε όλους μας Ν. 4512/2018, στο θεσμό της Διαμεσολάβησης υπάγονται όλες οι οικογενειακές διαφορές εκτός από αυτές που αφορούν στο διαζύγιο, στην ακύρωση γάμου, στην αναγνώριση της ύπαρξης ή της ανυπαρξίας γάμου και στις διαφορές μεταξύ γονέων και τέκνων του άρθρου 592 παρ. 1 υποπερ. α’, β’ και γ’ και παρ. 2 ΚΠολΔ.

Ο θεσμός – σε απόλυτη συμφωνία με το σύγχρονο τρόπο ζωής – αφορά παντρεμένα ζευγάρια με ή χωρίς παιδιά, γονείς χωρίς γάμο ή συμβίωση, ζευγάρια ετερόφυλα ή ομόφυλα που συμβιώνουν με ή χωρίς σύμφωνο συμβίωσης, ομόφυλα ή ετερόφυλα ζευγάρια με ή χωρίς παιδιά και συγγενείς ή μέλη οικογένειας.

Αυτό που πρέπει να τονιστεί και έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον είναι ότι η Διαμεσολάβηση εφαρμόζεται ευχερώς σε οικογένειες, όπου τα μέλη τους έχουν διαφορετική εθνικότητα ή/και διαφορετική εγκατάσταση (πχ περιπτώσεις φυγάδευσης παιδιών από τον ένα γονιό). Όλοι μας ξέρουμε πόσο δύσκολη είναι στις περιπτώσεις αυτές η εφαρμογή των κανόνων του διεθνούς δικαίου και, άρα, πόσο «λυτρωτική» για όλους μπορεί να είναι και από αυτή την άποψη η προσφυγή σε ένα εναλλακτικό τρόπο επίλυσης.

Είναι προφανές ότι η Διαμεσολάβηση οδηγεί σε λύσεις προσαρμοσμένες στη βούληση των μερών, εστιάζεται στα συμφέροντα των παιδιών, βοηθάει τους γονείς να διατηρήσουν τη μεταξύ τους συνεργασία, αποτρέπει τα συναισθήματα πικρίας και εκδικητικότητας, επιλύει συνολικά τις οικογενειακές διαφορές και καταργεί τις δικαστικές αντιδικίες.

Σημειώνεται ότι η έναρξη ισχύος του άρθρου 182 του ν. 4512/2018, το οποίο αφορά στην υποχρεωτική υπαγωγή στη διαδικασία της Διαμεσολάβησης έχει ανασταλεί μέχρι την 16η Σεπτεμβρίου 2019. Η αναστολή αυτή έχει επιβληθεί ενόψει της γνωμοδότησης 34/2018 της Διοικητικής Ολομέλειας του Αρείου Πάγου και προκειμένου να υπάρξει καλύτερη προετοιμασία των σχετικών διαδικασιών, καθώς και διαβούλευση με τους ενδιαφερόμενους φορείς για την αποτελεσματικότερη εφαρμογή του Νόμου.

Πηγές: http://dialogosdiamesolavisi.gr/oikogeniaki-diamesolavisi & www.hcch.net

Κική Δημ. Τσουρού
Δικηγόρος LL.M., Διαπιστευμένη Διαμεσολαβήτρια