Ψηφίστηκε ο νόμος ο οποίος εισάγει πλέον στη νομική ζωή τον νέο θεσμό. Καθώς μέχρι σήμερα δεν έγινε ευρέως γνωστό στους πολίτες ότι έχουν τη δυνατότητα να λύσουν εξωδικαστικά τις διαφορές τους, ο νόμος ορίζει ότι για ορισμένες κατηγορίες υποθέσεων, πρέπει υποχρεωτικά να επιχειρηθεί η επίλυση της υπόθεσης με Διαμεσολάβηση. Να καθίσουν τα μέρη της διαφοράς μαζί με τους δικηγόρους τους σε ένα τραπέζι (ή έστω σε διπλανά δωμάτια) και με την βοήθεια του ειδικά εκπαιδευμένου και διαπιστευμένου από το Υπουργείο Δικαιοσύνης Διαμεσολαβητή να προσπαθήσουν να βρουν λύση στα προβλήματα που τους βασανίζουν. Δύσκολο; Ναι. Εφικτό; Ασφαλώς! Μόνον αν η προσπάθεια αποτύχει, τότε μπορεί κανείς να συζητήσει σχετική αγωγή στα δικαστήρια.

ΠΟΙΕΣ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΔΙΑΦΟΡΕΣ ΓΙΑ ΤΙΣ ΟΠΟΙΕΣ ΙΣΧΥΕΙ Η ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΟΤΗΤΑ;

Επιλέχθηκαν ενδεικτικά κάποιες κατηγορίες διαφορών, εκεί όπου η Διαμεσολάβηση είναι αυτό που απαιτεί η κοινή λογική. Ειδικότερα:

  • οι λεγόμενες γειτονικές διαφορές. Για τον θόρυβο ή τις οσμές από το διπλανό διαμέρισμα, για τα κοινόχρηστα που οφείλονται, για το δέντρο που εμποδίζει, για κατασκευές που ενοχλούν, για παροχή διόδου και άλλα παρόμοια,
  • κάποιες οικογενειακές διαφορές, κυρίως επιμέλειας, διατροφής, επικοινωνίας, περιουσιακών αποκτημάτων κ.α.,
  • οι αποζημιώσεις από τροχαίο ατύχημα, εφόσον υπάρχουν μόνο υλικές ζημίες και όχι θάνατος ή σωματική βλάβη,
  • οι διαφορές από αμοιβές (πραγματογνωμόνων, δικηγόρων μεσιτών κ.λπ.),
  • οι αποζημιώσεις των ασθενών ή των οικείων τους από ιατρικό σφάλμα,
  • οι διαφορές από προσβολή εμπορικών σημάτων, διπλωμάτων ευρεσιτεχνίας, βιομηχανικών σχεδίων ή υποδειγμάτων και
  • οι διαφορές από χρηματιστηριακές συμβάσεις

ΚΑΙ ΟΤΑΝ ΛΕΜΕ ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΗ ΤΙ ΑΚΡΙΒΩΣ ΕΝΝΟΟΥΜΕ;

Στις περιπτώσεις που είναι υποχρεωτική η προσφυγή στη Διαμεσολάβηση, θα πρέπει να επιχειρηθεί η επίλυση της διαφοράς καταρχήν με τον τρόπο αυτό. Και όταν αυτό συμβεί, όταν η Διαμεσολάβηση ολοκληρωθεί με επιτυχία, τότε η υπόθεση έχει τελειώσει και δεν χρειάζεται κάτι άλλο. Αν γίνει η προσπάθεια Διαμεσολάβησης και δεν ολοκληρωθεί με επιτυχία, τότε μπορεί να εκδικαστεί σχετική αγωγή στα δικαστήρια. Αλλά τότε, αν το ένα μέρος της διαφοράς δεν έχει πάει καθόλου στη διαδικασία της Διαμεσολάβησης, το Δικαστήριο μπορεί να τού επιβάλει χρηματική ποινή, από 120 έως 300 ευρώ και επιπλέον αν χάσει τη δίκη, να του επιβάλει και χρηματική ποινή μέχρι 0,2% στο αντικείμενο της διαφοράς, ανάλογα με την έκταση της ήττας αυτού.

Ο λόγος που θεσπίστηκαν αυτές οι διατάξεις είναι ουσιαστικά το να έρθει το κοινό σε μια πρώτη γνωριμία με τον νέο θεσμό, από τον οποίο μπορεί πολλαπλά να ωφεληθεί. Ο νομοθέτης χρησιμοποίησε το παράδειγμα της Ιταλίας που είναι εξαιρετικά επιτυχημένο, αφού δίνει επίλυση με Διαμεσολάβηση σε περίπου 200.000 υποθέσεις το χρόνο!

Ο πολίτης με τη Διαμεσολάβηση μπορεί να λύσει τις διαφορές του άμεσα, κερδίζει χρόνο, κερδίζει χρήματα, έχει λιγότερο άγχος, επιλύει την διαφορά με τρόπο απόρρητο, χωρίς δημοσιότητα και συνήθως έχοντας καλύτερες σχέσεις με την άλλη πλευρά, προς όφελος του ίδιου αλλά και εν γένει της οικονομίας της χώρας.

Ευγνωσία Ραφτοπούλου-Χατζηπρίμου
Δικηγόρος Παρ’ Αρείω Πάγω ΔΣΘ
Διαπιστευμένη Διαμεσολαβήτρια
Συντονίστρια Πύλης Διαμεσολάβησης Ωραιοκάστρου