Οι συγκρούσεις στα αθλήματα υψηλής απόδοσης (HPS) είναι συνήθως ιδιαίτερα  τεταμένες και συναισθηματικά φορτισμένες τόσο από την πλευρά των αθλητών και των προπονητών όσο και από την πλευρά των υπολοίπων μερών που εμπλέκονται. Οι διαμάχες αυτές, όμως, είναι ιδιαίτερα ενδιαφέρουσες και για τους διαμεσολαβητές καθώς εμπλέκονται σε αυτές πρόσωπα τα οποία είναι συνήθως εξαιρετικά ανταγωνιστικές προσωπικότητες και παράλληλα διακυβεύονται ποικίλα συμφέροντα και φυσικά το θέμα του ποιος θα χάσει και ποιος θα κερδίσει.

Η διαμεσολάβηση μπορεί να επιλύσει με επιτυχία αυτές τις διαφορές με δημιουργικούς τρόπους που αποκαθιστούν και διατηρούν τις σχέσεις των μερών. Ωστόσο, οι διαμεσολαβητές πρέπει να προσαρμοστούν και να αντιμετωπίσουν την μοναδική δυναμική των αθλητικών διαφορών.

Στη συνέχεια εξετάζεται μια περίπτωση διαμεσολάβησης η οποία πραγματοποιήθηκε μέσω του Κέντρου Επίλυσης διαφορών του Καναδά (SDRCC). Το εν λόγω κέντρο κατέστησε ήδη τη διαμεσολάβηση υποχρεωτική για όλες σχεδόν τις περιπτώσεις και καταγράφει ποσοστό επιτυχίας 46%, σε μια περίοδο δώδεκα ετών με ποσοστά που φτάνουν το 94% για την περίπτωση των διαμεσολαβήσεων τις οποίες ζήτησαν οικειοθελώς τα ίδια τα μέρη.

Εν προκειμένω,  ο Αθλητής Β υπέβαλε μια καταγγελία με την οποία ισχυριζόταν ότι έπρεπε να είχε λάβει την κάρτα Sport Canada η οποία, όμως, δόθηκε από τον NSO στον Αθλητή Α και ότι τα κριτήρια επιλογής ήταν άδικα και δεν εφαρμόστηκαν σωστά.

Είχε, μάλιστα, προηγηθεί μια διαιτητική απόφαση αναφορικά με τον NSO η οποία πόλωσε τα μέρη κάνοντας τα να πιστεύουν ότι η επίλυση της διαφοράς τους ήταν ένα αγώνας  για το ποιος εκ των δύο είναι ο καλύτερος  αθλητής και κατά συνέπεια αξίζει την κάρτα.

Ο Paul Denis Godin που ήταν ο διαμεσολαβητής της διαφοράς, προκειμένου να αντιμετωπίσει αυτό το αίσθημα ανταγωνισμού, τόνισε στα μέρη ότι ο στόχος δεν ήταν να αποδειχθεί ποιος είναι ο καλύτερος αθλητής, αλλά το να βρεθεί μια λύση και ότι ακόμα και αν η διαφορά τους εν τέλει λυνόταν με διαιτησία και πάλι το θέμα δεν θα ήταν ποιος είναι ο καλύτερος αθλητής, αλλά «Αν τα κριτήρια επιλογής ήταν δίκαια» και «Αν ναι, ποιος αθλητής πληρούσε τα κριτήρια επιλογής του NSO»

Ο τρόπος επίλυσης της διαφοράς απεικονίζει πράγματι τη δύναμη του να βρίσκεις λύσεις μαζί με τα ίδια τα μέρη της διαφοράς. Παρόλο που η πρώτη συνάντηση κράτησε μόνο ενενήντα λεπτά, στο τέλος τα μέρη είχαν εντοπίσει κοινούς στόχους και είχαν αναπτύξει μια σειρά από πιθανές λύσεις. Τα μέρη δε, αποδείχθηκαν εξαιρετικά δημιουργικά στο να βρουν τρόπους για να μεγιστοποιήσουν την αξία των προνομίων της κάρτας.

Για παράδειγμα, συνειδητοποίησαν ότι για τον έναν αθλητή που είχε υψηλότερα δίδακτρα από το άλλον, η αξία της κάρτας είναι πολύ μεγαλύτερη αλλά σε αυτό θα πρέπει να συνεκτιμηθεί και η δυνατότητα του να βρει χρηματοδότηση από άλλη πηγή.

Εν τέλει, τα μέρη κατέληξαν να μοιράσουν  μεταξύ τους τα προνόμια της κάρτας  και αντί να προσπαθούν να αποδείξουν ποιος είναι ο καλύτερος και πρέπει να την πάρει, κατέληξαν σε συμφωνία, αποδεικνύοντας ότι για την επίλυση μιας διαφοράς το σημαντικό είναι να επικεντρώνεσαι στο πραγματικό πρόβλημα που εν προκειμένω ήταν η έλλειψη χρηματοδότησης για τους αθλητές.

Πηγή: http://onlinelibrary.wiley.com/doi/10.1111/nejo.12172/full

Εύη Αυλογιάρη
Υπ. Διδάκτωρ Ιατρικής
Πρόεδρος ADR Hellenic Center
Διαπ.Διαμεσολαβήτρια και Εκπαιδεύτρια Διαμεσολαβητών